Molì ما همه یک نام خاص دارند، نام یک زن طبیعتاً زیرا برای رفاه آنها است که پروژه ما وجود دارد.
علاوه بر نام مناسب، کفش زنانه جدید اغلب با دسته ای که به آن تعلق دارند، یعنی بر اساس نوع مدل مشخص می شوند.
بر خلاف سلیقه من (که چیزی جز استفاده از زبان کشور مبدا نیست) انواع کفش ها اغلب با اصطلاحات انگلیسی مانند چکمه های مچ پا، لوفر، بیتلز، مری جین و غیره نامگذاری می شوند.
در میان رایج ترین انواع کفش، دکلته مطمئناً متمایز است (تنها نوع کفش با نام فرانسوی)، با یا بدون پلاتو، دوز مناسبی از قد و استایل بیشتر را برای ما فراهم می کند.
نماد زنانگی بی‌نظیر، مدلی که دیر یا زود همه طراحان کفش خود را با آن سنجیده‌اند، قطعه‌ای جدا نشدنی از کمد لباس هر زنی، دکلته نوعی کفش با منشأ بسیار کنجکاو است.
در واقع، دکلته در قرن شانزدهم به وجود آمد و تا قرن هجدهم عمدتاً توسط مردان استفاده می شد، ابتدا در ارتش، سپس به عنوان یک کفش رقص، تا در نهایت تنها در دهه 1800 بخشی از لباس زنانه شد.
اگرچه مشخصه های رایج یقه، پاشنه و عدم وجود توری است، اما هیچ نوع دکلته ای وجود ندارد.
اگر مچ بند باشد، دکلته تبدیل به مچ بند می شود، اگر بند پشت پا باشد، در حضور مری جین هستیم.
مجدداً، اگر انگشت پا باز باشد، تعریف آن به صورت peep toe است، شکاف با دهانه ای در انگشت پا که 2 یا 3 انگشت پا را نشان می دهد.
از طرفی وقتی پنجه بسته باشد اما کناره های کفش باز باشد به آن D’Orsay می گویند.
در میان انواع کفش، دکلته با نبود توری و/یا بند مشخص می‌شود، ما در مولی می‌خواستیم از آنها استفاده کنیم، زیرا همانطور که می‌دانید، ما به آنها نیاز داریم تا پا را در موقعیتی نگه داریم.
